کلر

رزین سختی گیر

در داخل رزین سختی گیر، میلیون‌ها دانه رزین میکروسکوپی وجود دارد که مواد معدنی آب سخت را به دام می‌اندازند. شما نمی توانید آنها را ببینید، اما ما قول می دهیم که آنها آنجا هستند و از لحظه اسبفاده از نرم کننده آب شما شروع به کار می کنند.دانه های رزین نرم کننده آب از پلاستیک مصنوعی درجه مواد غذایی مشابه پلی استایرن ساخته شده اند. آنها کمی شبیه دانه های شکر قهوه ای هستند.رزین سختی گیر آب سمی نیست و دانه ها نمی توانند از سیلندر سختی گیر آب فرار کنند.

تبادل یونی رزین سختی گیر
هر رزین دارای بار سدیم است، یون های کلسیم و منیزیم به رزین جذب می شوند، یون های سدیم از رزین می پرند. این تبادل یونی است. این بدان معنی است که با عبور کلسیم و منیزیم از دانه های رزین، آنها به سمت یون های سدیم از دانه ها جذب می شوند. مواد معدنی روی دانه های رزین به هم می چسبند. این تبادل یونی نامیده می شود.تمام چیزی که از نرم کننده آب خارج می شود، آب خالص و نرم شده است، در حالی که مواد معدنی همراه با مهره ها باقی می مانند. سدیم حاصل از نمک نرم کننده برای تمیز کردن و بازسازی دوره ای دانه ها استفاده می شود، بنابراین آنها به جذب مواد معدنی آب سخت ادامه می دهند.

طول عمر رزین سختی گیر
دانه های رزین برای مدت طولانی دوام می آورند. در طول عمر هیچ یک از مدل های نرم کننده آب  نیازی به تعویض آنها نخواهید داشت.

نحوه استفاده از رزین سختی گیر در نرم کردن آب
هنگام در نظر گرفتن خرید یک نرم کننده آب، احتمالاً در تحقیقات خود با ذکر "رزین" روبرو خواهید شد. رزین یک جزء ضروری در عملکرد یک نرم کننده آب است. درک نحوه استفاده از رزین در نرم کننده آب می تواند در انتخاب نرم کننده آب مناسب برای رفع نیازهای خانه شما بسیار مفید باشد.

رزین در نرم کننده های آب برای شروع فرآیند تبادل یونی استفاده می شود که مواد معدنی آب سخت را از آب شما می گیرد. اینکه یک نرم کننده آب چقدر خوب عمل می کند به میزان موثر استفاده از رزین آن بستگی دارد. هنگام مقایسه گزینه های نرم کننده آب، به خاطر داشته باشید که نوع رزین سختی گیر و طراحی مخزن می تواند تفاوت قابل توجهی در نحوه عملکرد آن ایجاد کند.

فرآیند نرم شدن آب
رزین شامل کره های پلاستیکی کوچکی است که در یک "تخت" در داخل مخزن نرم کننده آب بسته بندی شده اند. دانه های رزین دارای بار منفی هستند که هر یون با بار مثبت را جذب می کند. دانه های رزین از قبل شارژ شده در ابتدا با یون های سدیم پوشانده می شوند که به طور طبیعی دارای بار مثبت هستند. تبادل یونی زمانی اتفاق می‌افتد که یون‌های کلسیم و منیزیم موجود در منبع آب، یون‌های سدیم را از دانه‌های رزین جدا می‌کنند و در جای خود به رزین می‌چسبند. در این فرآیند، یون های سدیم در آب آزاد می شوند.

هنگامی که تمام دانه های رزین از سختی اشباع شدند، نرم کننده آب باید راهی برای خلاص شدن از شر کلسیم و منیزیم جذب شده داشته باشد تا به جمع آوری ادامه دهد. بازسازی زمانی اتفاق می افتد که نرم کننده آب یون های معدنی سختی را با استفاده از محلول آب نمک خارج می کند. این محلول زمانی ایجاد می شود که نمک یا کلرید سدیم به نرم کننده آب اضافه شود. آب نمک دانه های رزین را با یون های سدیم پر می کند. بار مثبت رزین به اندازه‌ای قوی است که ترکیب کلرید سدیم را که از آب نمک وارد می‌شود جدا کند، بنابراین آنها آماده هستند تا دوباره فرآیند تبادل یونی را آغاز کنند.

مراحل احیا رزین در دستگاه سختی گیر
یکی از حالت های شستشو با دستگاه سختی گیر بدین صورت است که پس از آن که آب از زیر مخزن استوانه ای دستگاه وارد شد ا صفحات مشبک می گذرد و در نهایت پس از برخورد به رزین های کاتیونی از پایین حجم رزین ها افزایش می یابد. مدت زمان احیا رزین در این حالت معمولاً بین 5 تا 10 دقیقه تغییر می نماید.

بعد از آن وضعیت شیر را در حالت معکوس قرار دهید و شیرفلکه آب نمک را باز کنید تا آب نمک مورد نیاز از تانک نمک مکیده شود و از قسمت بالای مخزن استوانه سختی گیر به داخل آن وارد شود.

با تزریق آب نمک همانطور که قبلا نیز به آن اشاره کردیم بین رزین ها فرایند تبادل یونی رخ می دهد.

سپس شیر فلکه آب نمک را ببندید و منتظر بمانید تا آب خروجی از لوله فاضلاب دستگاه از حالت شوری خود خارج شود.

بعد از شستشوی رزین با نمک متبلور مجددا آن را تست کنید و پس از تنظیم اهرم شیر در حالت 3 دستگاه را برای تبدیل آب سخت به آب نرم آماده کنید.

عوامل موثر بر کاهش طول عمر و راندمان رزین سختی گیر
1-عدم بک واش یا احیای مناسب درون تایم بندی شستشوی رزین توسط آب نمک

2- وجود املاح معلق یا کدورت زیاد در آب که موجب گرفتگی رزین ها با گذشت زمان خواهد شد.

3-عدم بکارگیری شیر اتوماتیک یا نامنظم بودن تایم بین دو بکواش، باعث فساد زودرس رزین سختی گیر می‌گردد.

4-ارتفاع زیاد چیدمان این ماده که موجب تخریب لایه های این ماده تحت فشار وزن آب می گردد.

5-اکسیداسیون صورت پذیرفته بین رزین و دی ونیل بنزن یا پلی استایرن و تخریب لایه های الاستیک رویی رزین

6-عدم بکارگیری سیلیس درون کف مخزن که سبب خروج ماده به مرور زمان خواهد گردید.